بیچاره فرمانده!
بیچاره سرباز!
بیچاره دشمن!
.
.
.
شب از نیمه گذشته و دشمن در سنگر خویش٬ دیده بان است تا دشمن او شبیخون نزند و در ضمن٬ خوابش هم می آید و اگر بخوابد یا دشمن او را می کشد یا به اتهام تعلل در خدمت٬ خودی ها تیربارانش می کنند!
.
.
.
آنسوی میدان٬ سرباز سلاح در دست موضع گرفته و آماده دستور تا بر صف دشمن یورش برد.مهیا برای نبردی سخت اما در دلش اندیشه ای بر جان خویش که اگر حمله کند سرب آتشین دشمن است و اگر بایستد اعدام نظامی است به جرم تمرد!
.
.
.
کمی آنسو تر فرمانده در سنگر خویش٬ جزئیات حمله را مرور می کند و گاه سر در گریبان می برد که اگر دستور حمله دهد٬ انبوهی از مردانش را به کام مرگ می فرستد و اگر نه٬ دادگاه نظامی است و بی تردید اعدام!
.
.
.
بیچاره فرمانده!
بیچاره سرباز!
بیچاره دشمن!
خب که چی؟ نشسته اید با خودتان سالهای عمرم را می شمارید که مثلا آخرش بگوئید:«خرس گنده خجالت نمی کشد! ببین با ۳۱ سال سن چه اسم و قالبی برای وبلاگش انتخاب کرده؟!» خودتان همین الان گفتید خرس! حالا دیگر گنده و ریزش چه فرقی می کند؟خرس٬ خرس است دیگر!اصلا از این به بعد وسط همین خرس بازار می خواهم بنویسم.کمی با حیات وحش مهربان باشید خب! باغ وحش نرفته اید تا حالا؟!!